Jaki plac Defilad? Pod tym hasłem trwają konsultacje społeczne zagospodarowania terenu placu Centralnego pomiędzy Pałacem Kultury i Nauki a ul. Marszałkowską. Konsultacje trwają w innowacyjnej formie plebiscytu wśród pięciu finałowych prac, testując jednocześnie formułę współpracy mieszkańców i projektantów przestrzeni publicznych. Jedną z form zbierania opinii są warsztaty konsultacyjne, w których członkowie, kandydaci oraz sympatycy KNGP wzięli udział w sobotę 17 listopada 2017 r.
Plac Centralny
Plac Centralny ma powstać po zabudowaniu terenów wokół Pałacu Kultury i Nauki pomiędzy planowanymi budynkami teatru i muzeów, w miejsce obecnie funkcjonującego parkingu, dworca autobusów dalekobieżnych oraz postoju dla food-trucków. W miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego jest wyznaczony jako miejsce zgromadzeń publicznych i pod tym kątem powstała jego pierwotna wizja. Protesty mieszkańców oraz aktywistów zezwoliły na większe uspołecznienie procesu planistycznego i podjęcie decyzji o jego kształcie zgodnie z wolą jego ostatecznych użytkowników, czyli mieszkańców Warszawy.
Warsztaty rozpoczął wykład Huberta Trammera, Sędziego Referenta Sądu Konkursowego
Zgodnie z wytycznymi, projekty placu muszą uwzględniać zachowanie chronionych w miejscowym planie kandelabrów, powinny również uwzględniać zachowanie historycznej trybuny. Finałowe prace prezentowały szeroki wachlarz wizji i koncepcji na zagospodarowanie tej przestrzeni. Pierwsza z prac (A) prezentowała otwarty plac, o ujednoliconych schodach i posadzce odzwierciedlającej dawne obrysy budynków. Cytując prezentującego prace Sędziego Referenta Sądu Konkursowego Huberta Trammera: „reżyserem placu będzie woda”. Wizja zakłada wprowadzenie wody w posadzkę placu, której zakres mógłby być sterowany w zależności od potrzeb. Kolejna praca, „Obiekt Centralny”, nakreślała podział terenu na wiele części: salon miejski przy wejściu do Pałacu, platformę, której forma ma być cyklicznie rozstrzygana w konkursach architektonicznych (czyli tytułowy Obiekt), plac pod zgromadzenia publiczne oraz tarasowe tereny zielone wzdłuż południowej pierzei. Pracę C charakteryzował specyficzny „odcisk kciuka”, czyli wielkopowierzchniowe wgłębienie pośrodku wyniesionej posadzki, obsadzonej na całej powierzchni drzewami. Kolejna praca, D, miała na celu odcięcie dominującej bryły PKiN poprzez podział obszaru na dwie strefy oraz wprowadzenie podświetlonej posadzki – iluminacja miała odwzorowywać dawne przebiegi ulic. W ostatniej pracy natura przenikała historyczne założenia placu. Posadzka z oryginalnych bądź nawiązujących materiałów odwzorowywała przebieg dawnych tras komunikacyjnych, zaś trawniki wyznaczały kwartały dawnej zabudowy. Cały obszar miał służyć mieszkańcom do rekreacji, spędzania wolnego czasu lub obcowania z rzeźbami, jakie miały być rozmieszczone wśród planowanej zieleni.
Konsultacje nad projektem Obiektu Centralnego
Projekty wywołały wiele kontrowersji. Najczęściej padającym zarzutem było odczłowieczenie przestrzeni przez jej znaczną skalę oraz życzeniowość wizji ludzi spędzających czas w betonowej pustce. Uwagę KNGPowiczów zwróciły dwie prace, koncepcja B i E, które w swoich założeniach zakłady stworzenie zielonych przestrzeni, służących jako przyjemne dla użytkowników przestrzenie do wypoczynku, a nie tylko technicznie użytecznych obiektów pod imprezy masowe. Żadna jednak z tych prac nie był doskonała i wciąż budziła wiele wątpliwości. Celem konsultacji było uwzględnienie naszych uwag oraz wstępnych pomysłów na ich rozwiązanie. Wierzę, że udało nam się dołożyć cegiełkę do rozwoju tego punktu na mapie Warszawy i czuję jako nasz obowiązek częstsze uczęszczanie w takich wydarzeniach. Może w grudniu zabierzemy głos w dyskusji o zagospodarowaniu trasy Tramwaju na Gocław?
Konsultacje nad wprowadzeniem zieleni
